QUIÉREME ROTA de Dory Lansorena

QUIÉREME ROTA

Te extraño ¿sabes?
Zure minaz bizi naiz. Ba al dakizu?
Aunque no me creas, aunque no me mires,
aunque no me escuches, aunque no me leas.

Hainbeste dira zure oroitzapenak nire buruan.
Hay tantas cosas que me hacen recordarte
horixe dut indarra sentitzen ez zaitudanean
es la fuerza que tengo cuando no te siento.

Cierro los ojos, te puedo mirar
siento la cercanía de tus dedos en mi piel
y hasta te puedo respirar.

En tu levedad me robas un escalofrío
me lleno de tu aroma
y mis venas se convierten en un impetuoso río.

Extraño tu osadía, tu inmadurez, tus ocurrencias
extraño nuestras mañanas, nuestros acuerdos
y nuestras diferencias.
Zure ausardiaren, heldugabetasunaren, ateraldien minaz bizi naiz.
Gure egunsentien, adostasunen zein desadostasunen minaz bizi naiz.

He luchado firme, por no pensar más en ti
pero empiezo a creer que llegaste para ser
parte esencial de mi renacer.

Te vas, te pierdo, te alejas, mas el viento te regresa.
¿Será que sigo rota, que en todo lo que extraño,
sigo presa?

Te extraño, te busco, te escucho, te miro
no están tus caricias;
distancia, encierro y dolor ocupan mis horas,
mis soles y lunas. Quiéreme rota,
cose el sinsentido, entierra los miedos de cada motivo,
abre los ojos a este mundo nuevo
que grita en silencio,
por fin te respiro.
Azkenik, zure arnasa nire.